شیرینی های لثه ای و علم جویدنی بودن انها

بسیاری از مردم شیرینی های لثه ای را دوست دارند زیرا انها شیرینی هایی با بافت منحصر به فرد، جویدنی و خوشمزه هستند. اما چرا اینقدر جویدنی هستند؟ این چیزی است که ما می خواهیم در اینجا بررسی کنیم.

بازیگران Gelatin

جزء اصلی مسئول سختی در شیرینی های لثه ای ژلاتین است. ژلاتین یک پروتئین به دست امده از کلاژن، یکی دیگر از پروتئین های طبیعی موجود در بافت های همبند حیوانی است. هنگامی که ژلاتین با اب ترکیب می شود و گرم می شود، یک ماده ژله مانند نیمه جامد را تشکیل می دهد که بخش عمده ای از شیرینی های لثه ای را تشکیل می دهد.

فرایند ژلاسیون

ژلاسیون باعث می شود اثر جویدن درشیرینی های صمغی. در طول گرم کردن مخلوط اب و ژلاتین، پروتئین های ژلاتین به نخ های تک تبدیل می شوند. همانطور که راه حل این رشته های پروتئینی را خنک می کند، به پیکربندی دیگری تبدیل می شود که شبکه ها مولکول های اب را به دام می افتند تا مواد نیمه سفت و سخت و در عین حال الاستیک شناخته شده به عنوان اب نبات های لثه ای را تشکیل دهند.

اثرات شکر

جویدن در شیرینی های لثه ای به شدت به محتوای قند متکی است. قندهای غلظت بالا شبکه تشکیل شده توسط ژلاتین را سفت می کنند و از این رو سفتی اب نبات های لثه ای را افزایش می دهد. علاوه بر این قند به عنوان یک نگهدارنده مهار رشد میکروبی عمل می کند و در نتیجه عمر مفید را افزایش می دهد.

تاثیرات دیگر بر Chewiness

عوامل دیگری نیز وجود دارد که بر چگونگی جویدن ادامس تاثیر می گذارد. به عنوان مثال اسید سیتریک یا هر اسید را می توان به pH پایین اضافه کرد و باعث می شود که جالاتن بیشتر تنظیم شود و در نتیجه بافت محکم تر شود. برعکس اضافه کردن مواد چرب، شبکه ژلاتینی را که اب نبات نرم را تولید می کند، مختل می کند.

نتیجه

شیرینی های لثه ای که gummies را مشخص می کنند، ازدواج هیجان انگیز بین مواد تشکیل دهنده و علم است. این دانش می تواند به ما کمک کند تا از این شیرینی های خوشمزه لذت ببریم و همچنین به ما اجازه می دهد طعم ها یا بافت های شیرینی سازی جدید را نیز ایجاد کنیم.